Miejsce, w którym pisane są święte księgi. Kamienny mur na Hřibovej.

Wspinałem się coraz wyżej po zboczu. Kończył się upalny lipcowy dzień. Słońce było tylko trochę nad horyzontem, ale krajobraz wciąż świecił. Łąki pachniały palonym tymiankiem. Zatrzymałem się, odwróciłem. Widok był zdumiewający. Nie spodziewałem się, że nizina wokół Javorníka i Žulová będzie tak daleko pode mną. Jestem na końcu świata, nie ma co do tego wątpliwości.
Wzgórze, a może po prostu grzbiet, nazywa się Hřibová. Miał taką samą nazwę...