Krymlov – Mirošovice

    Więc obudziłem się rano i słyszę dwa cienkie głosy:
 „Wyjdź, nie będziemy twardnieć w domu!” I do diabła, mówię do siebie, czy wątroba?
Ale co by nie było, moje czterdzieści pięć nóg każdym mięśniem śpiewało swoją turystyczną pieśń (przynajmniej niektórzy je tam mają). Dlaczego miałbym się nie podporządkować, jestem już takim rumianym konikiem polnym.
Wszystko załatwiłem i o ósmej wyjechałem z autobusu 381 za Kostelcem nad...