Over de Brumov-vijvers

Ik stond net op het punt mijn eeuwig niet opgegeten NC-é te voeden met een ander stuk werkstuk, toen iets buiten het werkplaatsraam begon te bewegen. Ik richtte mijn ogen in die richting en opende ze meteen een beetje verder van verbazing.
Buiten in de regen waggelde een wilde eend om het hek van de fabriek, en achter haar zaten tien van haar kleine robots gehurkt op een rij (als indianen op een oorlogspad). De onderste ledematen van de eendjes trilden een ongelooflijke ...