Χάθηκε και βρέθηκε

Σμηνώνουμε την υδρόγειο σαν τα μυρμήγκια, αλλά σε αντίθεση με αυτά χτίζουμε τις ιδιωτικές μας φωλιές. Σέρνουμε ό,τι μπορούμε μέσα τους και στην πορεία χάνουμε την τιμή, τη λογική και μερικές φορές ακόμη και το κεφάλι μας. Περιβάλλουμε τον εαυτό μας με αντικείμενα που δεν χρειαζόμαστε καθόλου, αλλά αλίμονο, αν τα χάναμε - αυτή θα ήταν μάλλον η αρχή του τέλους του μη ύπαρξής μας!
Είμαστε μπερδεμένοι, κουρασμένοι (και δεν ξέρω τι άλλο) και δεν μπορούμε να φανταστούμε πια τον κόσμο μας...