Krymlov - Mirošovice

    Ξύπνησα λοιπόν το πρωί και ακούω δύο λεπτές φωνές:
 «Βγες έξω, δεν θα σκληραγωγηθούμε στο σπίτι!» Και διάολο, μιλάω στον εαυτό μου, το συκώτι;
Αλλά ό,τι και να γίνει, τα σαράντα πέντε μου πόδια τραγουδούσαν το τουριστικό τους τραγούδι με κάθε μυ (τουλάχιστον κάποιοι τα έχουν εκεί). Γιατί να μην συμμορφωθώ, είμαι ήδη τόσο κατακόκκινη ακρίδα.
Κανόνισα όλα τα απαραίτητα και στις οκτώ βγήκα από το λεωφορείο 381 πίσω από το Kostelec nad...